Trombose na de zwangerschap

Vanwege complicaties tijdens haar zwangerschap bevalt Eva Seemann via een keizersnede. Eenmaal thuis merkt ze een verandering op aan haar linkerbeen. Ze aarzelt niet en keert terug naar het ziekenhuis. Daar wordt haar vermoeden bevestigd: ze heeft een trombose. Lees hier hoe Eva deze moeilijke periode doorkwam, waarom ze nog steeds goed voor haar aderen zorgt en welke rol compressiekousen daarbij spelen.

Toen Eva zwanger raakte, verwachtte ze een probleemloze zwangerschap. "Ik was 25, sportte drie tot vier keer per week, at gezond en voelde me topfit," vertelt ze. "Mijn gynaecologen zeiden dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken."

Toch liep het anders. Tijdens een controle ontdekte haar huisarts een knobbel in haar hals. Uit onderzoek bleek dat Eva schildklierkanker had. "De artsen adviseerden om eerst te bevallen, daarna kon de behandeling beginnen," vertelt Eva.

De zwangerschap verliep tot week 35 zonder problemen. Maar toen Eva na haar verhuizing naar Berlijn een eerste controle kreeg bij haar nieuwe gynaecoloog, bleek haar baby een kilo lichter dan normaal. “Dat sloeg in als een bom. Onze hoop op een rustige zwangerschap stortte in.” Artsen konden geen oorzaak vinden voor het lage gewicht en de gevolgen voor de baby waren onzeker. Eva en haar man maakten zich ernstige zorgen.

Twee weken na de bevalling kreeg Eva hoge koorts en werd opnieuw opgenomen. De ontstekingswaarden in haar bloed waren fors verhoogd, maar een oorzaak werd niet gevonden. Na drie dagen ging ze naar huis.

Vier dagen later, op zaterdagavond, voelde ze steken in haar lies. "Ik dacht eerst dat ik te veel gedaan had. Maar toen mijn linkerbeen begon op te zwellen en zwaar aanvoelde, wist ik genoeg: dit is trombose." 

Die ervaring veranderde alles voor Eva: "Ik realiseerde me: compressie hoeft niet oncomfortabel te zijn." Met de nieuwe kousen vond Eva haar ritme terug. "De artsen bleven het voorschrijven. En ik was zo opgelucht dat ik eindelijk compressiekousen had gevonden waarmee goed te leven valt."

Naast haar trombose had Eva ook nog te maken met haar schildklierkanker. Gelukkig sloeg de behandeling aan en is die inmiddels succesvol afgerond. Wat de trombose betreft is Eva uit de acute fase, maar klachten blijven: "Mijn linkerbeen is ’s avonds zwaarder en vermoeider, vooral bij te veel of juist te weinig beweging. In de zomer is het erger dan in de winter." 

Op de echo zijn nog altijd resten van de trombus zichtbaar. Die zullen waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Toch is het geen officieel post trombotisch syndroom, omdat haar klachten mild zijn. Eva let heel goed op de  gezondheid van de aderen en draagt haar compressiekousendagelijks. 

"Zonder kous voel ik het verschil meteen. Met compressie gaat het gewoon beter. Ik heb weleens een dagje geen kousen gedragen en merkte direct het verschil – met compressie voelt het gewoon beter”, zegt Eva. “Ik wil zo gezond mogelijk ouder worden, ik doe mezelf er dus geen goed mee als ik mijn compressiekousen niet draag.”
 

Achteraf blijkt dat Eva genetisch een verhoogd risico op trombose heeft. In het dagelijks leven hoeft dat geen probleem te zijn, maar de combinatie van zwangerschap en kanker maakte het risico te groot. Eva kijkt met dankbaarheid terug: "Het is zwaar geweest, maar ik leef een normaal leven. Ik weet nu hoe belangrijk het is om op je gevoel te vertrouwen. Als ik niet direct gehandeld had, had ik misschien een longembolie gekregen."

Positief naar de toekomst. „Het is nu eenmaal gebeurd en ik kan niet meer zoveel als vroeger, maar ik moet mezelf gewoon meer tijd gunnen”, zegt ze. „En met mijn compressiekousen kan ik gelukkig een heel normaal leven leiden.”

Haar zoontje is inmiddels drieënhalf jaar oud en ontwikkelt zich uitstekend. Eva vertelt met een gelukkig gezicht: “Uiteindelijk is het goed afgelopen. Hij was gewoon erg klein – maar kerngezond.”